Parkeren: n.v.t.
Koffie : normaliter restaurant Bij Val Dieu
Route : zie gaandeweg het verhaal.
Een koude januari dag, dat wel, maar gaande weg onze rit klaarde het sombere, regenachtige weer
op en ging zelfs de zon, eindelijk dit jaar, een beetje schijnen. Aan boord twee echtparen, goed
bekend met de Plusbus. Indachtig de wijsheid ‘ook de weg is het doel’, maakten we er een
toeristische rit van door talloze Zuid-Limburgse gehuchten. Holle wegen door het Savelsbos, fruit
boomgaarden nu nog in winterslaap en prachtige vergezichten vormden de start van onze trip.
Daarna de talloze pittoreske dorpjes zoals Eckelrade en St. Geertruid. Bij Hoogcruts sloegen we
rechtsaf richting herberg De Planck. Daar eenmaal voorbij passeerden we de grens met België en
reden we verder richting Aubel, bekend om zijn leuke zondagse markt. In Aubel aangekomen stond
Val Dieu al aangegeven op de borden.
Door een prachtige vallei, die niet voor niets de naam ‘vallei van God’ draagt, zagen we in de verte
de torentjes van de kloosterkerk opdoemen. Ter plekke bleken alleen de winkel en de kerk te
bezoeken. Eerst de kerk dan maar. Imposant qua hoogte en mooi onderhouden. We waren ook onder
de indruk van de mooie kerststal die er nog stond. In de winkel lieten we ons tóch verleiden tot
aankopen ter herinnering. Zo nam iemand een six-pack bier, alhier gebrouwen, mee voor zoonlief.
Zal hij zeker gewaardeerd hebben!
We kregen honger en het restaurant was wegens verbouwing gesloten. Wat nu? Geen probleem,
onderweg zouden we wel iets vinden. De rit ging verder door de glooiende voerstreek met slechts
hier en daar een boerderij. De zon scheen, we genoten van de tocht. En warempel weer terug in
Nederland lag vlak over de grens café-restaurant De Grens. Hier konden we terecht voor een
lekkere lunch. Dat de kok ziek was, was aan de kwaliteit van onze lunch zeker niet te merken.
We reden terug via plaatsjes als Mheer, Mechelen, Hilleshagen, Eys en Trintelen. Elk dorp of
gehucht met zijn eigen charme in de vorm van bijvoorbeeld vakwerkbouw of gespekte boerderijen.
Tja, en dan weer de snelweg A76 op naar huis. Nét voor het donker waren we weer in Roermond.
Mijn begeleider Frank, onze passagiers en ik waren het er over eens dat dit een mooie tocht was!
Chauffeur Paul Caquelein