Schitterend weer vandaag: volop zon en een temperatuur die vandaag zou oplopen richting de 20 graden. Zeven dames in de bus waaronder mijn eigen vrouw. Mannen waar blijven jullie? Na ‘n half uurtje snelweg zagen we in de verte bij de afdaling naar Maastricht de St.Pietersberg al liggen. De nieuwe tunnel door en gelijk daarna de afslag richting Gronsveld. Een molen markeerde de plek waar we de rijksweg verlieten en de eerste ‘klim’ maakten naar het Savelsbos. Om ons heen wijngaarden, nog in diepe rust, en hoogstam perenbomen. Wat kon je nu nog ver kijken! Via Herkenrade kwamen we in Mheer. Café Quinten aldaar had er nog geen zin in toen wij om koffie vroegen; ze waren nog druk bezig met alle carnavals overblijfselen weg te poetsen. Even verder in Mheer bij Taverne in de Smidse waren we echter wel welkom en hier dus de eerste stop voor koffie met vlaai. We moesten wel als tafel afrekenen, maar Har (mijn co-piloot) en ik bleken nog aardige rekenmeesters te zijn zodat alles in ‘n paar minuten uitgerekend en betaald was. Op naar Vaals.
Via gehuchten als Terlinden en Schilberg doken we de grens met België over bij ‘De Plank’ richting Teuven. We reden nu door de voerstreek en dat was goed te zien aan alle Franse teksten op de borden langs de weg. Hier minder huizen en weinig verkeer, maar wel leuke kronkelweggetjes met steeds nieuwe verrassende uitzichten.
Bij Gemmenich staken we weer terug de grens over en reden we naar Vaals. De pittige klim naar het drielandenpunt verliep via talloze haarspeldbochten. Toch best veel fietsers die zich aan de beklimming van onze ‘hoogste berg’ waagden. De bus was toch wel makkelijker vond men… Eenmaal boven parkeerden we de bus bij De Bokkerijder, een groot restaurant met een schitterend uitzicht. Het terras bleek zo vroeg in het jaar al bijna helemaal vol. We aten binnen en genoten van een prima lunch. Terug namen we een andere route: via het Vijlenerbos. Dan weer omlaag naar gehuchten als Cottessen en Terziet. Prachtig! Hier krijg je toch echt het ‘buitenlandgevoel’. Zo samen toerend door dit zonovergoten stukje Limburg komt de gedachte ‘wie sjoon ós Limburg is, naar boven. De dames achter ons genoten ervan zo te horen. Toch weer de grens over en zo kwamen we in Aubel, bekend om zijn leuke zondagmarkt. Aldaar volgden we het bordje Val Dieu. Dit religieuze complex ligt daar niet ver vandaan. We maakten er een stop (op verzoek) en bezochten de kerk en het leuke winkeltje. Via een prachtige kronkelweg langs riviertje La Berwinne kwamen we in de buurt van Visé. Hier weer terug de grens over en dan de saaie snelweg weer op.
Wat een mooie dag, grens overschrijdend op de goede manier en berg beklimmend met onze bus.
Chauffeur Paul Caquelein