Parkeren: nvt
Lunchen: Het Rode Bos in Teuven
Route: zie verhaal
De nieuwe begeleidster- Els Beckers- stond zoals afgesproken bij ‘Pietje Moors’ aan de Godsweerdersingel gereed toen ik haar ophaalde. We bleken beiden uit Maasniel (Neel) afkomstig te zijn en hadden zelfs hetzelfde bouwjaar. Bekende namen en gebeurtenissen vormden meer dan genoeg gespreksstof met mijn co-piloot.
Onze eerste passagier stond in de Begijnstraat al netjes klaar. Eigenlijk de tweede reiziger want mijn vrouw Ria zat al in de bus. Van de overige 4 klanten die we ophaalden, kende ik er twee. Altijd weer leuk om ‘bekenden’ te zien en hallo Paul te horen.
Vandaag een verrassingstocht volgens het programma. Tja, als chauffeur moet je dan behoorlijk puzzelen over hoe ver en waar langs. Musea e.d. komen niet in aanmerking want de entreeprijs zit niet in de prijs inbegrepen. Ik had besloten dat deze rit voor mij ook een beetje ‘n verrassingstocht zou worden in de zin van: we gaan naar het zuiden, pauzeren ergens in de voerstreek en maken een mooie tocht terug door het Heuvelland. Zo gezegd zo gedaan. Bij de afslag Eijsden de A2 af en richting Mesch. We verzeilden in die buurt op een industrie terrein, dat was misschien wel verrassend voor de mensen in de bus maar niet echt de bedoeling… Enfin, met behulp van kaart en navigatie kwamen we in Moelingen (België) en vandaar reden we naar Visé. De binnenstad met zijn pleintjes en oude statige woningen was de moeite waard. Vandaar reden we door Waalse dorpen als Warsage, Fouron en St. Jean Sart. Overal Franse woorden op borden langs de weg zoals ‘carrefour dangereux’. Zeg toch gewoon ‘gevaarlijke kruising’, maar ho wacht even we zitten hier in het Waals gewest waar tot voor enkele decennia een verbeten taalstrijd woedde. Inmiddels waren de blazen overvol en de magen aardig leeg. Dan komt de redding in zicht: restaurant Het Rode Bos in Teuven. Hoewel de zon uitbundig scheen, was de koude noord-oosten wind een spelbreker om op het terras plaats te nemen. Geen probleem, binnen konden we samen aan een grote tafel plaatsnemen in een gezellige entourage met prachtig uitzicht over de Voer vallei.
Terug via slingerweggetjes naar het pittoreske Slenaken. Zo te zien al aardig wat toeristen op de been, maar zeker niet te vergelijken met het hoogseizoen. Heijenrath, Eperheide, Epen, Mechelen, allemaal pareltjes van het heuvelland die voorbijkwamen. Goed te doen zo: gerieflijk warm in de bus, maar buiten nog altijd erg fris. Vrolijk gekwetter achter mij zoals de lentevogels buiten.
Via Wahlwiller, Wittem en Eys kwam de onvermijdelijke A2 weer in zicht voor de terugtocht naar Remunj. Veel zon, een beetje Franstalig buitenland, Limburgs Heuvelland en een prettig gezelschap waren de ingrediënten voor een geslaagde middag.
Paul Caquelein, chauffeur